Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι διαφορών στην σχετική οικονομική αποδοτικότητα των Δημοτικών Υπηρεσιών.
Πρώτον, κάποια στελέχη είναι απλά εξυπνότερα και περισσότερο αποδοτικά στην εκτέλεση αποφάσεων. Ό Mises δείχνει ότι ενώ δεν υπάρχει λογιστική κερδών απωλειών για υπηρεσίες μιας αστυνομικής δύναμης που φυλάει μια μεγάλη εγκατάσταση, το γεγονός ότι Δημοτική γραφειοκρατία συνυπάρχει με ιδιωτικές επιχειρήσεις μπορεί να επιτρέψει παρατήρηση των οικονομικών μεθόδων του ιδιωτικού τομέα. (πχ μια πόλη μπορεί να διακρίνει, λέει, ότι μόνον 20 αστυνομικοί θα μπορούσαν να κάνουν την δουλειά όπου απασχολούνται 30 σε μια πόλη με λιγότερο οξύνοες διευθυντές).
Δεύτερον, κάποιες πόλεις απλά αναλαμβάνουν υπηρεσίες οι οποίες θα μπορούσαν αποδοτικές περιεχόμενες στον ιδιωτικό τομέα (πχ γήπεδα γκολφ, τυπογραφία, συντήρηση στόλου οχημάτων κλπ). Και κάτω από την δημοτική διαχείριση, η φύση της γραφειοκρατικής διαχείρισης και μόνον , σύμφωνα με τον Mises- και πάλι, κενή λογιστικών εργαλείων καταγραφής και αποτίμησης κερδών-ζημιών, εγγυάται μια λιγότερο αποδοτική λειτουργία.
Ο Mises αναφέρει και έναν τρίτο λόγο – συχνά απαντώμενο σε κυβερνητικές επιχειρήσεις- που γεννά αναποδοτικότητα: Την διαφθορά και την απάτη.
Ο Mises αναφέρει και έναν τρίτο λόγο – συχνά απαντώμενο σε κυβερνητικές επιχειρήσεις- που γεννά αναποδοτικότητα: Την διαφθορά και την απάτη.
