Βάνδαλοι;

Ο κυρ Ανδρόνικος την έβγαλε στο γκαζόν

Σήμερα το πρωί (18/12/11) κατά τον πρωινό μου περίπατο, είδα έναν κάδο αναποδογυρισμένο πάνω στη πεζογέφυρα της οδού Θερμοπυλών, τα λαμπιόνια ενός έλατου ξηλωμένα στο παρκάκι της Ελιάς, το Χριστουγεννιάτικο καραβάκι αποσυναρμολογημένο, την προτομή του Μανώλη Ανδρόνικου πεταμένη στο χώμα και μια χημική τουαλέτα αναποδογυρισμένη.

Ο αέρας ανέτρεψε τους καμπινέδες

Μεθυσμένοι έφηβοι. Δηλαδή ο γιός μου και η παρέα του  πριν δέκα χρόνια, εγώ και η παρέα μου πριν σαράντα χρόνια, ο γέρος μου και η παρέα του πριν εβδομήντα χρόνια, ο Αλκιβιάδης και η παρέα του πριν 2400 χρόνια.

Σε τέτοιες περιπτώσεις απλά νοιάζεσαι. Βρίσκεις τους δράστες και τους συμπεριφέρεσαι με δικαιοσύνη και επιείκεια. Τους εντάσσεις και δεν τους απομονώνεις. Τους τιμωρείς αλλά δεν τους συνθλίβεις, τους επιπλήττεις αλλά δεν τους στιγματίζεις.

Η αρχιτεκτονική επιτροπή απέρριψε την εικστική πρόταση

Αυτός είναι ο δρόμος. Η φροντίδα. Τα καταφέραμε σ’ αυτήν την προσπάθεια; Όχι. Στην χώρα αυτή τους εφήβους ή τους παρατάμε στην τύχη τους, αφού τους παραχαιδέψουμε ή τους πυροβολούμε. 

Τα λαμπιόνια δεν πήραν ISO

Σε πρακτικό επίπεδο, αμφιβάλω αν η σήμανση πήρε καν δακτυλικά αποτυπώματα.