Όχι σαν αγγαρεία αλλά σαν αντίσταση

Πολίτες σε δράση

Πριν μέρες, την Κυριακή 29 Απριλίου, του 12 περισσότεροι από 30 πολίτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Δήμου εθελοντική συμμετοχή στο καθάρισμα της όχθης του Τριποτάμου από σκουπίδια. Όσο κι αν φαίνεται μικρό το νούμερο είναι τεράστιο για τέτοιες εκδηλώσεις.

Τα γεγονότα

Πρόθυμα οι άνθρωποι αυτοί καθάρισαν σε λιγότερο από τέσσερες ώρες όχθες συνολικού μήκους πάνω από 600 μέτρα και συνέχισαν μέσα στην πόλη, αποδεικνύοντας πως αν μια ομάδα έχει στόχους αποκτά και ψυχικές και σωματικές δυνάμεις. Προφανώς δεν μπορούσαν να κουβαλήσουν τις σακούλες με τα σκουπίδια που μάζεψαν (και ήταν πάρα πολλές).  Έτσι τις στοίβαξαν κατά τόπους με την βεβαιότητα ότι κάποιο Δημοτικό όχημα θα ερχόταν να τις πάρει. Σε κάποιο σημείο της όχθης υπήρχε και μια μικρή χωματερή! Όσες προσπάθειες κι αν έγιναν τα απορρίμματα εκείνης της περιοχής δεν μπορούσαν να απομακρυνθούν.  Χρειαζόταν σκαπτικό μηχάνημα. Στη συνέχεια οι εθελοντές έψαξαν και βρήκαν το σημείο από το οποίο κάποιοι πετούσαν συστηματικά τα σκουπίδια τους. Πληροφόρησαν τον παρόντα Αντιδήμαρχο Καθαριότητας ότι αυτό που θα μπορούσε να πράξει θα ήταν από την μία να στείλει κάποιο μικρό χωματουργικό να αδειάσει την μικρή χωματερή και από την άλλη να φράξει το μπουγάζι απ’ όπου κάποιοι έριχναν σκουπίδια, τοποθετώντας και μια πινακίδα που θα τους ειδοποιούσε. Ο Αντιδήμαρχος τους άκουσε προσεκτικά.

Η μικρή χωματερή δίλα στην κοίτη. Ακόμη έτσι είναι

Αυτά έγιναν την Κυριακή. Την Δευτέρα ξέροντας με ποιους έχω να κάνω σκέφτηκα να ξαναεπισκευτώ την ίδια περιοχή. Οι σακούλες δεν είχαν φύγει και κάποιοι έριξαν πάλι σκουπίδια. Η Τρίτη ήταν πρωτομαγιά και την Τετάρτη ξαναπέρασα. Οι σακούλες εξακολουθούσαν να είναι εκεί. Έστειλα ένα SMS στην κ. Δήμαρχο με κεντρική ιδέα: «Φωτογράφισα τις σακούλες. Να δημοσιεύσω τις φωτογραφίες;» Μέχρι τις 12,30 το

μεσημέρι είχαν απομακρυνθεί. (Smart mob effect; ίσως)

Παρ’ όλα αυτά δεν ικανοποιήθηκα και αρκετές μέρες μετά ξαναπήγα στο σημείο της μικρής χωματερής και το στόμιο της διόδου. Ούτε η χωματερή άδειασε ούτε το στόμιο περιφράχθηκε.

Το μπουγάζι από την πάνω μερια. Δεν φράχτηκε

Τα συμπεράσματα

Τα παραπάνω ήταν απλώς το ιστορικό που οδήγησε σε προβληματισμό και αυτός με τη σειρά του σε συμπεράσματα. Τα παρουσιάζω ζητώντας την άποψη όσον διαβάζουν το κείμενο.

Θα περίμενε κανείς να δει την δημοτική αρχή, ειδικά αυτές τις δύσκολες μέρες, να αξιοποιεί σε έσχατο βαθμό την εθελοντική προσφορά εργασίας. Προσφέροντας κάποιος τον χρόνο του και τον ιδρώτα του προκειμένου, για παράδειγμα, να καθαρίσει υποβαθμισμένες περιοχές ή ακόμη και τους δρόμους της πόλης δεν προσφέρει απλώς και μόνο μια πολύτιμη υπηρεσία στην πόλη του.  Συνειδητοποιεί το πρόβλημα, παύει ο ίδιος να πετά σκουπίδια στους δημόσιους χώρους αλλά και επηρεάσει τον στενό κοινωνικό του περίγυρο.  Είναι που έχει αποκτήσει το ηθικό δικαίωμα να δίνει συμβουλές κυρίως μέσω του παραδείγματος που δίνει. Γιατί όμως η δημοτική αρχή κάνει ότι μπορεί για να αποθαρρύνει τις προσπάθειες;

Μα απλούστατα γιατί οι άρχοντες δεν θέλουν τον εθελοντισμό.  Ο εθελοντής, ένας πολίτης πρώτης κατηγορίας, δεν θα αρκεσθεί να είναι υποζύγιο. Θα κάνει προτάσεις που θα απαιτήσει να εισακουσθούν, θα συμμετάσχει στον δημόσιο προβληματισμό και κυρίως θα διεκδικήσει με συγκρότηση και μαχητικότητα. Θα διεκδικήσει για τον τόπο του και όχι για το τομάρι του. Αυτά τα τελευταία είναι που η εκάστοτε δημοτική αρχή μισεί θανάσιμα.

Και επειδή το να σηκωθείς μερικές Κυριακές τον χρόνο από τον καναπέ ή την καφετέρια φαίνεται κάπως κουραστικό και ίσως ακραίο, το να συνηθίσεις να ξεχωρίζεις τα σκουπίδια σου και να τα τοποθετείς σε διαφορετικό κάδο το καθένα μοιάζει ανεπαίσθητο. Εδώ και μήνες έχω αποδείξει ότι μόνο η απλή και ανέξοδη διαχείριση του χαρτιού (μετατροπή σε καύσιμο pellet), θα απέδιδε έσοδα ισοδύναμα με το 25% του κόστους χρήσης του ΧΥΤΑ που σήμερα όλοι πληρώνουμε. Ακόμη όμως και αυτή η στοιχειώδης άσκηση εθελοντισμού αποθαρρύνεται από τον Δήμο Βεροίας. Η Δημοτική αρχή, σε χαμηλούς άλλα ευδιάκριτους τόνους μας πληροφορεί εδώ και καιρό ότι το διαχωριζόμενο (με τον τρόπο που διαχωρίζεται) χαρτί απλά πηγαίνει και αυτό στον ΧΥΤΑ.

Ψηλαφώντας τον βαθύτερο λόγο της απέχθειας των αρχόντων απέναντι σε κάθε μορφή συμμετοχής,  βρίσκεις μόνον οκνηρία και φθηνή ιδιοτέλεια. Για τα σκουπίδια παραδείγματος χάριν  θα ήθελαν πάρα πολύ να εισπράττουν χρήματα από τους πολίτες και να τα δίνουν στον εργολάβο. Η είσπραξη είναι η πιο ξεκούραστη και ανέμελη γι’ αυτούς επιλογή και η πληρωμή του εργολάβου η πιο «ελπιδοφόρα». Όσο για τους πολίτες; Αυτούς εύκολα τους "καθαρίζεις" με μιά χαμηλόφωνη συκοφαντία: Ότι δηλαδή είναι βρωμιάριδες, απειθαρχοι και ρέμπελοι Μεσόγιοι.

Η πρόταση

Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο, αλλά εδώ κατατίθεται μια πρόταση: Επικοινωνήστε με το blog (τα σχόλια) αν θέλετε να συμμετάσχετε σε μια ομάδα εθελοντικής εργασίας με στόχο την καθαριότητα εγκαταλειμμένων περιοχών. Μην καταδικάσετε από τώρα την προσπάθεια και πέντε άνθρωποι αρκούν. Μην το δείτε σαν αγγαρεία, δείτε το σαν αντίσταση!!!