Η μήνυση

Συνεχίζοντας την διήγηση της εμπλοκής στο θέμα της απορρύπανσης του καναλιού του '66 παρατίθεται η μήνυση που υποβλήθηκε στις 10/12/07

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΒΕΡΟΙΑΣ

ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ

Νικολάου Χατζηευστρατίου του Βασιλείου πολιτικού μηχανικού, κατοίκου Βεροίας Θ. Ζωγιοπούλου 3

ΚΑΤΑ

Παντός υπευθύνου δημόσιου υπαλλήλου για παράβαση καθήκοντος  (259 ΠΚ) ως και κατά παντός συνεργού ή ηθικού αυτουργού.

Βέροια 10 Δεκ 07

Είμαι πολίτης της πόλεως της Βεροίας από της γεννήσεώς μου και τυγχάνω, από 20ετίας και πλέον, πολιτικός Μηχανικός διατηρώντας γραφείο επί της οδού Θ Ζωγιοπούλου 3.

Ενδιαφέρομαι για το περιβάλλον και ειδικότερα για την ρύπανση της Τάφρου 66, στην οποία εκχύνονται ανεπεξέργαστα τα λύματα των κονσερβοποιείων της περιοχής Ημαθίας και Πέλλας. Το ενδιαφέρον μου δεν πηγάζει μόνον από την άσκηση του δικαιώματος  που μου εξασφαλίζει το άρθρο 24 του συντάγματος «1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός…» αλλά και από τον τεκμηριωμένο  φόβο μου ότι κάποια στιγμή στο ορατό μέλλον, εγώ ή κάποιοι οικείοι μου θα υποστούν βλάβες από κάποια επιδημία που θα ξεκινήσει από την περιοχή αυτή.  

Κ Εισαγγελεύ

Εδώ και σαράντα χρόνια έχουν ιδρυθεί στην περιοχή μας αρκετά εργοστάσια κονσερβοποίησης φρούτων των οποίων η παραγωγική διαδικασία συνεπάγεται παραγωγή αποβλήτων τα οποία αν διατεθούν ανεπεξέργαστα στους υδάτινους αποδέκτες προσβάλουν το περιβάλλον. Και αυτό γίνεται. Τα λύματα των βιομηχανιών εκχύνονται στην Τάφρο  66 σε μήκος 34 χιλιομέτρων μετατρέποντάς την σε ανοικτό σηπτικό βόθρο. Η κομψή αυτή διατύπωση δεν πρέπει να κρύβει το γεγονός ότι  η λειτουργία της αποικοδομήσεως δια σήψεως σημαίνει αναπόφευκτα έκλυση δύσοσμων αερίων   (μεθανίου κλπ) αλλά και ισχυρή συγκέντρωση παθογόνων μικροοργανισμών. Η πανίδα φυσικά έχει υποστεί πλήρη εξόντωση. Οτιδήποτε ζει στην περιοχή (από ψάρια έως ερπετά (!)) ψοφά. Η ζωή των κατοίκων των γύρω περιοχών γίνεται αφόρητη ειδικά τις άνυδρες χρονιές.

Οι διαμαρτυρίες κατοίκων και οργανώσεων είναι έντονες. Ο τοπικός τύπος, «κατ’ έθιμο» πλέον καλεί τις αρμόδιες υπηρεσίες (Νομαρχία, Δήμους ) να πράξουν απλώς το καθήκον τους δεδομένου ότι και Νομικό πλαίσιο και επαρκές προσωπικό υπάρχουν. Η αβελτηρία που ενισχύεται από την εποχικότητα του φαινομένου, θίγει βάναυσα εκτός των άλλων και την στοιχειώδη νοημοσύνη.

Προσπάθησα τελευταία, ν’ αποκαλύψω ποιοι είναι εκείνοι που αποτρέπουν τη λύση του προβλήματος. Δεδομένου ότι δεν διαθέτω ούτε τους πόρους, ούτε τα μέσα ούτε και την εξουσία, προκειμένου να μάθω τι συμβαίνει  αλλά φορολογούμαι για να χρηματοδοτηθούν ελεγκτικές δραστηριότητες, έπραξα το προφανές. Ζήτησα με αίτησή μου να μάθω τι γίνεται στους βιολογικούς καθαρισμούς των κονσερβοποιείων. Σημειώνεται ότι εδώ και 12 χρόνια όλα τα κονσερβοποιεία διαθέτουν τέτοιες εγκαταστάσεις.  Δεδομένου δε ότι οι γνώσεις μου αν και θεωρητικές (διδάχθηκα Υδραυλική των Οικισμών και εφαρμοσμένη Υδραυλική στο τέταρτο και πέμπτο έτος των σπουδών μου) είναι αρκετές να γνωρίζω ότι η σωστή λειτουργία εγκαταστάσεων  Βιολογικού καθαρισμού ελέγχεται από την παραγωγή και την ορθολογική διαχείριση της παραγόμενης λυματολάσπης, ζήτησα να μάθω ποιά είναι η τύχη της. Για να γίνει σαφές το αίτημά μου αναφέρω πως η παραγωγή λυματολάσπης από έναν Βιολογικό καθαρισμό είναι θεμελιώδης λειτουργία του, καθότι μέσω αυτής απομακρύνονται τα ρυπαντικά συστατικά από τα απόβλητα. Από κει και μετά η περαιτέρω επεξεργασία και διαχείριση της λυματολάσπης  γίνεται με τρόπους που ξεκινούν από την ελεγχόμενη σήψη σε εγκαταστάσεις έως οργανωμένη, με βάση αυστηρούς κανόνες και διατάξεις,  διασπορά σε αγρούς. Αν δεν παράγεται  λυματολάσπη τότε ή δεν λειτουργούν διόλου οι εγκαταστάσεις καθαρισμού ή ακόμη και αν λειτουργούν για το θεαθήναι η λάσπη διοχετεύεται σε υδαρή μορφή πάλι στον υδάτινο αποδέκτη.  Η αίτησή μου προς την αρμόδια υπηρεσία εκτός του εύλογου ενδιαφέροντος το οποίο  πιο πάνω εξέθεσα (προστασία του περιβάλλοντος και στοιχειώδες δικαίωμα στην ζωή), ήταν σύννομη και όφειλε να απαντηθεί με βάσει το άρθρο 10 του συντάγματος της χώρας ( Δικαίωμα στην ενημέρωση) και τον 2690/1999 όπως τροποποιήθηκε με τον Ν3230/2004 και Ν3242/2004, πράγματα που επεσήμανα στο κείμενό μου. Η αίτηση μου «απαντήθηκε»! Κάποιοι δημόσιοι λειτουργοί με διαβεβαίωσαν ότι η παραγόμενη λυματολάσπη ή αποθηκεύεται στους εργοστασιακούς χώρους (δηλαδή συναποθηκεύεται με πρώτη ύλη) ή διατίθεται σε αγρούς. Ο εμπαιγμός ήταν φανερός και γι’ αυτό ζήτησα να μου εξηγήσουν αν η συναποθήκευση ήταν αδειοδοτημένη από κάποια υπηρεσία της Νομαρχίας (Περιβάλλοντος ή Βιομηχανίας) με νέες αιτήσεις στις αντίστοιχες υπηρεσίες και φυσικά να μου δώσουν την ταυτότητα (αριθμό διανομής, τοποθεσία Ιδιοκτήτη) τριών αγροτεμαχίων στα οποία έγινε διάθεση λυματολάσπης. Δεν μου απήντησαν. Σημειώνεται ότι το συγκεκριμένο αίτημα δεν απαιτούσε την προθεσμία των 50 ημερών που ο Νόμος ορίζει καθότι όπως αναφέρεται στο άρθρο "6. Η χρονική προθεσμία για τη χορήγηση εγγράφων κατά τις παραγράφους 1 και 2 ή την αιτιολογημένη απόρριψη της σχετικής αίτησης του πoλίτη είναι είκοσι (20) ημέρες."Η παράγραφος 6 αντικαταστάθηκε ως άνω με την παρ.2 του άρθρου 11 του Ν. 3230/2004 (ΦΕΚ Α 44).

Κύριε Εισαγγελεύ

Έχω εδραία την πεποίθηση ότι οι αρμόδιοι υπάλληλοι των Υπηρεσιών της Νομαρχίας έχουν παραβιάσει το καθήκον τους, αφού με ενέργειες ή συνέργειες αλλά και παραλήψεις διατηρούν και συντηρούν το πρόβλημα της ρυπάνσεως (και της συνεπαγόμενης μολύνσεως) της «Τάφρου66».

Είμαι βέβαιος ότι με τη διαταχθησόμενη προκαταρκτική εξέταση θα προκύψουν οι αναλογούσες ευθύνες ενός εκάστου των, τυχόν, συνεργών ή ηθικών αυτουργών, επειδή προσάγω και επικαλούμαι τις μνημονευόμενες αιτήσεις και απαντήσεις. Μάρτυρα δε προς απόδειξη των καταγγελλομένων προτείνω τον βιολόγο Ιωάννη Αγγέλογλου του Θαλή κατοίκου Βεροίας, Μητροπόλεως 9.

Με τιμή

Ο αναφερόμενος